Çiftçilik, koyunculuk, atçılık, demircilik, halıcılık sanatının, tekerlek ve arabanın Ön Asya’da ortaya çıkarak civar bölgelere yayıldığı bilimsel olarak bellidir. Doğu Türklerinde kendini gösteren ölü gömme kültürü, mitoloji ve folklor motifleri, eski inanç ve kültler Ön Asya kökenlidir. Etnografik yapıda önemli yeri olan taş baba geleneği de Ön Asya’dan doğu ve kuzey ülkelerin bozkırlarına yayılmıştır.
Türk boylarının tarihi göçlerinin bir kısmı iklim, bitki örtüsünün değişmesi, kuraklık, yiyecek kıtlığı, salgın hastalıklar, savaş, baskı nedenli gerçekleşmiştir. Tarihi göçlerin sebebi, türü ve yönünü gösteren antropoloji, arkeoloji, demografik belgeler yazılı kaynaklar öğrenildikçe eski Türk etnik coğrafyası da gerçek yüzünü gösterir. Tanınmış Türkolog A. N. Samoyloviç, kırk yıllık sovyet dilcilik mektebinin lideri olmuş akademik N.Y. Marrın şu sözlerine yüksek değer vermiştir:
“Akdeniz sahillerinde Türklerin tarihi varlığı Yunan ve Latin dillerinin yaranmasından, Yunan-Rum dünyasının da ortaya çıkmasından çok öncedir.”
Yazılı kaynaklar M.Ö. III-I bin yıllar boyu Ön Asyada Qashqai, Subar, Aratta, Kut, Turuk, Kuman, Ermen, Alban, Aran, Saka, Kaspi, Bars, Azara, Urmu, Göger, Gargar gibi bölge, ülke, şehir, devlet, beylik adlarının yer aldığını ortaya koyar ki bunların önemli kısmı da Türk’tür. Tıpkı Qashqailerin Türk olması gibi.
*Kırmızı: Oğuz Türkleri Sarı: Kıpçak Türkleri Yeşil:Karluk Türkleri